เมื่อฝนโปรย

ไม่ค่อยชอบฤดูฝนเท่าไหร่ใน 3 ฤดูที่มีในบ้านเรา

      ฝนตกที่บ้านนอก นอนอยู่บ้านดูฝนพรำ บางทีก็นั่งดูเมฆสีเทาๆ ที่ลอยผ่านไปมา ลุ้นว่ามันจะตกที่บ้านเราหรือเปล่า บางทีอากาศร้อนอบอ้าวแบบที่เหงื่อออกจนเหนียวตัว แต่เมฆกลับลอยอุ้มเอาน้ำฝนไปตกที่อื่นซะงั้น ในความทรงจำเกี่ยวกับฟ้าฝนมีมากมาย แต่ที่จำได้คือเคยโดนฟ้าผ่าใกล้ ๆ ห่างประมาณไม่เกิน 10 เมตร จำได้ว่าในความจริงเราควรจะได้ยินเสียงที่ดังมากแต่ว่าเรากลับไม่ได้ยินอะไรเลย เป็นอาการที่เรียกว่าหูดับ แล้วทุกอย่างใกล้ ๆ ตัวเปนสีขาวไปหมด พอทุกอย่างเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติ ปวดหูมาก แต่ก็ไม่ได้เปนอะไรไปมากกว่านั้น ไม่ได้หมดสติแล้วมีเทพมาประทานพรให้ออกไปสแกนกรรมให้ชาวโลกแต่อย่างใด

 

      ผ่านไปอีกหนึ่งงานนั่นคือภาพยนตร์สั้นเรื่อง "พี่-น้อง" นำแสดงโดยน้องเจน ที่เคยเล่นเรื่องฝัน น้องโม ธาราทิพย์ ศรีดี นักกีฬายิมนาสติกทีมชาติ น้องโค้ช นักว่ายน้ำดาวรุ่ง และ น้องอาร์ม มือทรัมเปตวงออกัสที่รู้จักกันดี ตอนนี้ตัดต่อเสร็จแล้วให้กิฟทำสกอร์ปลายเดือนทุกอย่างน่าจะไฟนอลและฉายเดือน กค มั้งไม่แน่ใจแต่น่าจะตามคิวที่เขาจัดมาให้ เรื่องนี้เปนหนังสั้น สั้นจริง ๆ ประมาณ 38 นาที ดูกันจุใจ หลังจากนี้คงไม่มีใครชวนไปทำหนังสั้นอีกแน่แท้ เรื่องราวของ "พี่-น้อง" จะเปนยังไงก็โปรดติดตามกันต่อไป รายละเอียดคงมากับแผนพีอาร์ที่ทางช่องทีวีไทยเค้าจะปล่อยออกมาอะเนอะ

      งานอื่น ๆ ที่จะตามมาก็อยู่ในขั้นตอนการพูดคุยกันอยู่ ที่แน่ ๆ หนังเรื่อง 14 กำลังเขียนบทอยู่หลังจากที่แก้แล้วแก้อีก ปรับแล้วปรับเล่าตอนนี้ได้โครงเรื่องที่ลงตัวแล้วกะลังดำเนินงานอยู่กับพี่เอกสิทธิ์ ไทยรัตน์ คาดว่าได้เปิดกล้องแน่ ๆ ปลายปีนี้ ส่วนจะได้ดูชมคงน่าจะเปนปี 2010 เพราะงานนี้แสวงหาCGเจ้าดี ๆ หน่อยคาดหวังว่าคงทำนอกประเทศเพราะผ่านมาแล้วCG เมืองไทย ไม่ไหวจะเคลียร์ คราวที่แล้วทำกันแสบแท้ ๆ นึกว่าแค่ซีม่าาา ที่จริงนั่นหนาาา อนิจจา ทิงเจอร์… อย่าหาว่าไม่รักฝีมือคนไทยด้วยกันเองเลยนะ คนไทยทำCG ฝีมือดี ๆ มีเยอะแต่สิ่งที่ขาดคือทีมเวิร์คที่ดี เผอิญว่าการทำงานแบบนี้มันต้องอาศัยการทำงานเปนทีมด้วยไง ไม่ใช่นั่งคอมใครคอมมัน เก่งใครเก่งมัน สุดท้ายแล้วก็ไม่ค่อยจะรอด เวลาทำCG สิ่งที่ถูกเรียกร้องคืองบประมาณและเวลา เราเคยมีงบประมาณให้แล้วสุดท้ายมันก็ออกมาไม่ได้ดังใจ ตอนนี้ตั้งเปนโจทย์ใหญ่แล้วว่าหนังเรื่องนี้ต้องมีทั้งเวลาและงบประมาณเพื่อ CG ถ้าไม่ถึงก็ไม่ทำ

      และอีกอย่างคือ ไทยทำไทยใช้ ไม่ไหวจริง ๆ เวลาสร้างงานที่งบน้อย คนคิดบทคนทำโปรดัคชั่นทีมงานอื่น ๆ ยอมกัดก้อนเกลือกินเพื่อให้ได้งานที่ดี คนสร้างหนังหลายคนสร้างงานดี ๆ จากงบน้อย ๆ เราก็ทำมันจนจบได้ แต่พอถึงเวลาทำ CG ปุ๊บต้องเรื่องเงินมาก่อนทันทีและดูเหมือนงบประมาณเยอะเท่าไหร่ก็ไม่พอที่จะทำให้มันเนียนได้ ไม่ได้หมายความว่าการทำงานอยู่กะคอมที่โต๊ะเฉย ๆ มันควรจะได้ตังค์น้อยกว่าคนที่ทำงานในโปรดัคชั่น แต่คำถามคือคนทำคอมพิวเตอร์กราฟฟิคบ้านเราประเมินฝีมือตัวเองสูงกว่าที่มันออกมาหรือเปล่า หนังอย่าง ปืนใหญ่จอมสลัด / บอดี้ศพ19 / หรือแม้แต่ 13 เกมสยอง ใช้งบCG ไปไม่น้อย ภาพที่ออกมา คนดูตัดสินกันได้ และล่าสุด สึนามิ วันโลกสังหาร เราเข้าใจดีว่าคุณทรนงแกเครียดเพราะอะไร

      เอาเถอะ…ไหน ๆ พูดมาถึงตรงนี้แล้วอยากจะบอกว่า กลุ่มคนที่ตกทุกข์ได้ยากที่สุดในวงการหนังไทย นั่นคือทีมงานเนี่ยล่ะฮะ วันหนึ่งนายทุนบอกว่างบสร้างหนังไม่เกินเท่านั้นเท่านี้บาท โปรดิวเซอร์ก็ต้องปวดหัวว่าจะลดราคาอะไรดี น้ำมันก็ขึ้น เนื้อหมูก็ขึ้น หันไปทางฝ่ายอุปกรณ์และช่างเทคนิค ค่าเช่ากล้อง ค่าเช่าไฟ ตั้งแต่ทำหนังมาไม่เคยเห็นจะลดราคา ยิ่งค่าตัวพวกช่างเทคนิค นี่ไม่เคยจะลดให้เรา รวมไปถึงแต่งหน้าทำผม พวกนี้ค่าตัวฟิกซ์ จะไปลดพวกฟิล์มแลป โพสต์โปรดัคชั่น ก็ไม่มีใครลดให้ สุดท้ายก็พวกเดียวกันเองเนี่ยแหละ ผกก คนเขียนบท ผู้ช่วย ผู้จัดการกอง ดาราบางคนที่คุยได้ ฉะนั้น หนังทุนต่ำทุกวันนี้หมายถึง หนังค่าตัวทีมงานต่ำ หรือว่าทีมงานแทบไม่ได้ค่าตัว ทำด้วยใจรัก หรือไม่มีที่ไปก็มี อ่อ อีกอย่างที่ไปลดเค้า คือพวกค่าทำฉาก ทำเซ็ท บางทีมันกะหลั่วนี่ไม่ได้แปลว่าไม่มีปัญญาคิดนะ แต่บางทีคิดแล้วแต่ไม่มีตังค์ไปซื้อของมาเซ็ทจริง ๆ ทำใจ…

       ไม่ได้ขอความเห็นใจจากคนดูหนังไทย ไม่ได้ทำตัวน่าสงสาร แค่รำพันชีวิตเศร้าที่คนทำหนังอย่างเราต้องเผชิญเท่านั้นเอง เพราะอย่างไรเราก็ทำหนังไทยต่อไป แม้จะมีทั้งก้อนหินและดอกไม้ปาออกมาจากริมทางเดินบ้างแต่เราก็จะทำมันต่อไป เพราะอะไรก็ไม่รู้…รักไม่มีเหตุผล

      อาจจะบ่นเรื่องหนังเยอะไปหน่อย เพราะตอนนี้กลับมาทำหนังแล้ว หลังจากที่หลงระเริงไปกับแสงสีของวงการและแอบไปทำอย่างอื่นอยู่พอสมควร (จริง ๆ แล้วแอบไปทำงานเก็บเงิน ตอนนี้รวยแล้วเลยกลับมาทำหนัง เพื่อที่จะจนต่อไป) แฟน ๆ วงน้องสิงห์คงต้องรอกันเปนพัก ๆ ช่วงนี้ Low Season งานไม่เข้าก็ดีแล้วปล่อยน้องสิงห์ไปเรียนหนังสือหนังหากันบ้าง หลังจากที่ประเดิมเปิดเทอมมหาลัยวันแรกด้วยกันพากันโดดยกวงไปเมืองจีน จนผู้ปกครองเขาฮึ่ม ๆ มาแล้วก็มี ช่วงนี้เลยให้ไปเล่าเรียนเพียรศึกษา แต่ก็แอบเตรียมงานหลาย ๆ งานอยู่ ขอให้อดทนและรอคอย และอย่าพึ่งลืมกัน

      ไปเมืองจีนเปนไง….เดี๋ยวค่อยอัพรูปลง facebook แต่โดยรวมก็โอเค แฟน ๆ ชาวจีนให้การต้อนรับอบอุ่นและไม่คิดว่าจะได้รับความนิยมมากมายขนาดนี้ ก็ขอขอบคุณแฟนคลับที่อุส่าห์พาเราไปจนได้มา ณ ที่นี้ด้วยเปนประสบการณ์ที่ไม่ลืมเลยจริง ๆ

      กิจกรรมอื่น ๆ นอกจากนี้ก็คงจะหาแมวตัวใหม่มาเปนเพื่อน เพราะทางด่วนนั้นแม่เอาไปชุบเลี้ยงที่เชียงใหม่แล้ว นางรักเหมือนลูกชายคนเล็ก ไม่ยอมปล่อยมา ส่วนเจ้าตัวก็หลงระเริงได้อยู่คฤหาสน์หรูชานเวียงพิงค์ก็เชิดหน้าชูคอ ลืมสิ้นว่าใครเคยชุบเลี้ยงมาก่อน ลืมคอนโดเก่า ๆ ที่เราเคยร่วมเคียง กระนั้นแล้ว ข้าพเจ้ากำลังหาเพื่อนใหม่มาเปนรูมเมท กะลังดูอยู่ว่าจะเปน อเมริกันชอร์ทแฮร์ สีซิลเวอร์ หรือ เบงกอลลายสปอต ดี หะแรกจะเลี้ยง เมนคูน แมวพันธุ์ใหญ่แต่มันขนยาวกลัววันไหนไม่เปิดแอร์ให้น้องน้องจะขนร่วง สรุปเลี้ยงแมวขนสั้นดีกว่า ใครรู้จักฟาร์มดี ๆ หรือมีขายถูก ๆ แนะนำกันได้นะฮะ

      นอกนั้นยังไม่มีอะไรน่าสนุกตื่นเต้นไปกว่่านี้ ผู้เสพติดกามยังไม่แวะเวียนมาให้เจอหน้า งานอื่น ๆ พอก่อน ทำหนัง ๆ ๆอยู่บ้านก็นอนเล่นดูฝนดูฟ้าต่อไป

คิดถึงทุก ๆ คน

แมวโพง อยากรวยจะได้อยู่เฉย ๆ ก็มีกิน